Inderdaad, het is een puinhoop, waar we ook kijken. Letterlijk in Oekraïne, maar niet alleen daar. Misselijk makende gruwelijkheden zijn ook in de rest van de wereld aan de orde van de dag.

De klimaatcatastrofe, de migratietragedie en de groeiende tweedeling tussen arm en rijk om maar eens iets te noemen, zijn weliswaar onderwerp van gesprek, maar nog nauwelijks van actie. Kennelijk denken we dat het zo’n vaart niet loopt of dat eerst de ander moet bewegen. Stekeblind voor onderlinge samenhangen bevloeien we ons eigen tuintje en schoffelen voort. Zolang het nog kan….

Ondertussen groeien de maatschappelijke tegenstellingen. Verhitte confrontaties en het gevecht om het eigen gelijk verscheuren de samenleving en doen mensen schuimbekkend op elkaar knallen. Hier en elders.

Toch ligt de breuklijn in de wereld niet tussen arm en rijk, maar tussen behoudende en vernieuwende krachten. Tussen houden wat je hebt en offeren voor het collectieve belang. Dit verklaart het duivels verbond tussen welvarende populisten en hun meestal minder welvarende aanhang. Zij hebben iets gemeen – afkeer van veranderingen – alleen liggen hun motieven lichtjaren uit elkaar.

Dit bizarre verbond schaadt het belang van de gehele mensheid. Ja, zelfs die van de populist omdat die uiteindelijk de boot zal missen.

De boot naar een eerlijker samenleving.

Daar ligt de hoop. Juist omdat de situatie naar een climax beweegt. Kennelijk zijn de vernieuwende tendensen, al zijn ze niet steeds zichtbaar, dusdanig krachtig dat ze heftige behoudende tegenreacties genereren. Zoals ooit industrialisatie en fossiele brandstoffen een nieuw tijd inluidden, zo koersen we nu even onafwendbaar af op een fundamenteel andere samenleving – en ooit zal de mens verbijsterd vragen waarom er zo verbeten werd vastgehouden aan de oude status quo.

Dus moedig én hoopvol voorwaarts in 2023!

Hartelijke groet, Tineke, Gaitske, Annajorien en Donjah